Fit in je Hoofd, Goed in je Vel!

Waarom zou ik hulp vragen?

Als je hulp vraagt, dan kan je samen met anderen zoeken naar een oplossing die je alleen niet vindt. Er kan dan een grote last van je schouders vallen. Dit kan deugd doen voor jezelf, maar ook voor anderen. Die anderen zijn immers opgelucht omdat ze niet meer moeten proberen om je gedachten te lezen. Eens ze weten wat er met je scheelt, kunnen ze zich spontaner gedragen en zich zelfzekerder voelen in je gezelschap.

Veel volwassenen denken dat ze alles alleen moeten kunnen en dat ze geen vragen meer mogen stellen. Ze denken dat ze hun emoties niet meer mogen tonen. Onterecht. Omdat de wereld zeer complex is en iedereen wel eens problemen heeft, is het zeer normaal dat je hulp vraagt of je emoties toont. Je moet niet alles proberen alleen te doen en je hoeft zeker ook niet al je gevoelens in te slikken.

Weet dat hulp vragen iets anders is dan hulpeloos zijn. Hulpeloze mensen zeggen: "Ik kan dat niet", en wachten tot iemand spontaan hulp biedt. Omdat we leven in een complexe en jachtige wereld waarin iedereen wordt opgeslokt door zijn bezigheden, vinden mensen dikwijls niet meer de tijd om naar elkaar te luisteren. Als je dus hulp nodig hebt, dan komt die hulp zelden spontaan. En áls er dan al hulp zou komen, dan is het vaak nog niet eens de juiste.

Er zijn maar weinig mensen die erin slagen om spontaan jouw gedachten te lezen en te begrijpen. Als jij hen dus niet zelf om hulp vraagt, zullen ze wellicht niet naar jou toe stappen. Daarom is het erg belangrijk dat je vragen durft te stellen en hulp durft in te roepen. In de psychotherapie wordt het vragen om hulp al lang gezien als één van de meest essentiële sociale vaardigheden. Mensen die hulp vragen, zijn zelfredzaam. Ze nemen hun lot in eigen handen, zetten zelf de eerste stap en voelen zich verbonden met de anderen.

Wanneer en aan wie moet ik hulp vragen?

Iedereen heeft wel eens problemen. Problemen zijn pas echt problemen als ze je dagelijkse leven verstoren en/of je mentaal niet goed doen voelen. Maar… wanneer is er nu eigenlijk sprake van geestelijk lijden en wanneer is je leven nu eigenlijk echt verstoord? Het is belangrijk om te weten dat jij de enige bent die dat kan bepalen. Als jij vindt dat het niet meer gaat, dan is dat zo. Als je hulp vraagt, dan getuigt dit van zelfkennis. Je moet immers zelf weten tot waar je zelf iets kan doen aan het probleem en wanneer je hulp moet vragen.

Aan wie vraag je het best hulp? In de eerste plaats is het goed om in je nabije omgeving te zoeken: familie, vrienden, collega's, buren. Als zij je niet kunnen helpen, dan zet je best de stap naar een professionele hulpverlener. Overwin je angst. Mensen zullen je heus niet nakijken als je toegeeft dat je het even wat moeilijk hebt en (professionele) hulp nodig hebt. Ontken je problemen dus niet, maar kijk ze recht in de ogen. Laat het niet aanslepen, maar doe er iets aan. Zwijgen maakt het alleen maar erger. Raap je moed bij elkaar en stap naar een hulpverlener. Die mensen zijn gespecialiseerd om jou te helpen, dus waarom zou je er geen gebruik van maken?

Hoe moet ik hulp vragen?

Denk na waarvoor je precies hulp wilt. Beslis dan wie je het best kan aanspreken. Bepaal zelf wanneer je hulp inroept. Je kan best op een vriendelijke, directe en concrete manier bij de juiste persoon aankloppen voor hulp. (zie ook de opdrachten)

Hoe zoek je nu de juiste hulpverlener? Het aanbod is enorm groot, maar helaas ook vrij complex. Op deze website vind je een overzicht van de soorten hulpverlening. Neem een kijkje en je vindt beslist de hulp die jij zoekt.

Psychische problemen? Niks om je over te schamen.

Vaak is het makkelijker om toe te geven dat je een lichamelijke ziekte hebt dan een psychische. Dat is jammer. Gelukkig staat de samenleving meer en meer open voor alles wat met de psychiatrie te maken heeft. Dit heeft wellicht te maken met het feit dat mensen in deze jachtige maatschappij er zich bewust van zijn dat eigenlijk iedereen wel eens een dipje kan hebben of depressief kan worden.

Er zijn twee tendensen die je moet voorkomen:

1. Tendens tot medicalisering
   Alle problemen worden gezien als lichamelijke problemen die met pillen kunnen worden verholpen. Medicijnen doen ons vergeten dat we ook zelf iets aan de problemen kunnen doen. Natuurlijk helpen pillen vaak. Beschouw ze echter vooral als iets waarop je een beroep doet als de rest niet helpt.
2. Tendens tot psychologisering
   Alle problemen worden gezien als problemen die moeten opgevangen worden door professionele hulpverleners uit de psychologische sector. Op die manier verliezen mensen hun verantwoordelijkheid. Mensen moeten zichzelf ook vragen stellen en nagaan wat ze zelf aan de situatie kunnen doen. Pas als je er zelf niet uitgeraakt, zet je de stap naar de juiste hulpverlener.

Deze website wil je helpen om eerst zelf iets te doen aan je geestelijke gezondheid. Als je vindt dat je niets met de tien stappen bent, dan is het aan te raden naar een professionele hulpverlener te gaan.

Filmpjes en foto's